بنا به گفتههای آقای مهندس علیپور، مدیرکل منابع طبیعی استان مازندران، بار دیگر زمینخواران و طبیعتستیزان به بهانهی توسعه و تغییر کاربری به جنگلهای ارزشمند هیرکانی در سوادکوه یورش برده و با ماشینآلات غولپیکر خود، به جان درختان و رویشگاه باستانی منطقه در حاشیه روستای ویسهسر افتادهاند.
این در حالی است که اداره منابع طبیعی در این محدوده حتا یک متر زمین برای تغییر کاربری به فرد حقیقی یا حقوقی واگذار نکرده و با این دخل و تصرفات بهشدت مخالف است. به گفته
علیپور: «این اراضی، مورد اختلاف منابع طبیعی و فرد متصرف بود که متأسفانه در دی ماه سال 1379 کمیسیون ماده واحده با وجود مخالفت منابع طبیعی با اعلام اینکه 2دهم این اراضی ملی است، مالکیت فرد مدعی را بر 5/7 هکتار این اراضی محرز دانست. اعتراض منابع طبیعی به رأی صادره نیز به جایی نرسید و مراجع ذیربط به اثبات مالکیت فرد رأی داد.»
این درحالی است که منطقه یاد شده که بین زون جنگل و مرتع واقع شده، بوتهزار با پوشش جنگلی پراکنده است و دخل و تصرف در آن تبعات ناگواری بر بومسازگان (اکوسیستم) منطقه دارد؛ به ویژه اینکه این اراضی در سطوح شیبدار واقع شده و ساخت و ساز روی آن سبب لغزش، رانش و درنهایت سیل میشود.
به هر حال، متأسفانه اخیراً تخریب این اراضی شدت گرفته و با بولدوزر علاوه بر پاکتراشی پوشش گیاهی، بخشی از ارتفاعات و اراضی شیبدار منطقه را به منظور آمادهسازی برای ساخت و ساز تخریب کردهاند. حال آنکه با توجه به نوع کاربری اراضی حاشیه جنگلی، صدور سند مالکیت برای این زمینها نمیتواند مجوزی برای تخریب و تسطیح این اراضی برای ساخت و ساز باشد، چرا که کاربری این اراضی، کشاورزی و منابع طبیعی است و هرگونه بهرهبرداری نیز باید در چارچوب همین کاربری تعریف شود؛ حتا به فرض قانونی بودن سند مورد اشاره، این سند هرگز مجوزی برای ساخت و ساز و تخریب پوشش گیاهی اراضی مورد نظر نیست.
اینجاست که شوربختانه باید اعتراف کرد که مافیای قدرتمند زمینخواری در این کشور از چه توان فراقانونی بالایی برخوردار است.