آنها با بررسی پروتئینی در شبکیه چشم پرندگان مهاجر توانستند به چگونگی توانایی پرندگان مهاجر ردیابی مسیرهایشان پی ببرند.دانشمندان پیش از این می دانستند که پرندگان می‌توانند از قابلیت خاص منقار خود در جهت یابی استفاده کنند، اما آنچه تاکنون پاسخ داده نشده بود، چگونگی یافتن مسیر اصلی توسط این جانداران بوده که با مطالعات اخیر پاسخ این سوال هم پیدا شد.

محققان در دستیابی به این پاسخ از مکانیسمی آزمایشگاهی که عملکردی شبیه به سیستم جهت یاب پرندگان دارد، استفاده کردند.به گفته آنها ترکیبی موسوم به CPF برای این آزمایش استفاده شده که مشابه پروتئینی است که در شبکیه پرندگان مهاجر یافت می‌شود.

زمانی که به این ماده نور آبی تابیده شود CPF دو الکترون ناهمسان را تشکیل می‌دهد که در دو جهت مخالف حرکت می‌کنند.این الکترونها در تعیین جهت‌های مغناطیسی نقش دارند.