تکامل در جریان است

مطالعه تکامل بسیار شبیه به مطالعه ببرها می باشد. شما به وسیله آثار و نشانه هایی که نمونه ها از خود برجای می گذارند، می فهمید که نمونه شما درآنجا وجود دارد ولی اغلب خود حیوان را
نمی بینید. البته متخصصین علم تکامل درعمل قبل از چشمهایشان نه فقط با یک تصور بلکه با چندین تصور در مورد تکامل تحقیق و بررسی می نمایند. به یک نوع مارمولک کوچک تحت عنوان Anolis sagrei توجه نمایید. زمانی که محققان یک مارمولک بزرگتر و شکارچی را به جزائر caribbean وارد نمودند، بلافاصله در A.sagrei تکامل برای داشتن پاهای بلندتر به منظور فرار آغاز شد. ولی بعدا مارمولک های کوچک یاد گرفتند تا به داخل شاخه های درختان و بوته ها (جایی که شکارچیان نمی توانند آنها را دنبال کنند) فرار کنند و در عرض 6 ماه تکامل مجددا به نفع مارمولک های پا کوتاه تر(که بالا رونده های بهتری می باشند) تغییر یافت. با این همه چنین تغییراتی درمقایسه با یک تغییر عمده در تکامل که باعث ایجاد یک گونه جدید می شود بی اهمیت می باشد.

 زیست شناسان نه فقط یک بلکه دو گونه پروانه را نشان داده اند که به طور ناگهانی از هیبریدیزاسیون بین گونه های موجود بوجود آمده اند ( نوعی از گونه زایی شناخته شده در گیاهان)، علاوه بر این، زیست شناسان موانع تکاملی ای را نیز نشان داده اند که در آنجا، گونه های جدید در عمل انشعاب از یک گونه والد برای حفظ هویت متمایزشان با شکست مواجه شده اند و مجددا از طریق هیبریدیزاسیون در هم ادغام شده اند. این گونه زایی های ناموفق احتمالا عمومی و رایج می باشند. در واقع ژنوم خودمان دارای آثار و نشانه هایی از یک واگرایی ناموفق از شامپانزه ها، قبل ازآنکه  جدایی و انشعاب نهایی اتفاق بیافتد، می باشد. با این همه برخی ازکارشناسان بیا ن می کنند که فعالیت انسان ممکن است چنین شکست ها و ناکامی هایی را با یکسان کردن زیستگاه ها و ازبین بردن تفاوتهای اکولوژیکی که زمانی گونه های جدید را به صورت متمایز حفظ نموده است، عمومی تر و رایج تر سازد.